Wij totale vlam van Peter Verhelst is genomineerd voor de prestigieuze VSB Poëzieprijs én de Herman de Coninckprijs. De trofeeën worden respectievelijk op 28 en 27 januari uitgereikt. Maar nu woensdag 14 januari al houdt Peter Verhelst halt in Poëziecentrum tijdens een Poëzie Rendez-Vous en blikt hij samen met Bart Vervaeck vooruit op de twee belangrijke prijzen eind deze maand. Ook de bundels van de andere genomineerden liggen er op tafel. Dit middagoptreden van Peter Verhelst is een onderdeel van VSB Poëzieprijs op tournee in samenwerking met Poetry International. De toegang is gratis. Uit de genomineerde bundel Wij totale vlam serveren we u intussen het onderstaande gedicht.
Ik ben blij dat je
We hebben alles achtergelaten, we voelen voor het eerst sinds lang iets,
we gaan in de vlakte zwemmen, ja, laat ons duiken
en daarna ga je op je rug liggen op het rotsblok met je ogen wijdopen.
Ik dacht, het was sterker dan ikzelf, wat als er toch niets,
wat als er niemand uit een andere ruimte of tijd, wat als ik wakker word
en merk dat jij er niet langer, wat als uiteindelijk helemaal niets?
Alsof je je in een meer laat zakken drijf je op je rug, wijd open. Je vingers bewegen.
het kan toch niet dat dit …
Je vingers bewegen. Je ligt diep op de bodem en uit je mond komt, van zo diep komt
het uit je, heel traag.
Ik dacht, ik kon niet anders, als ze maar nooit … Als ik maar ooit
iets kan worden van wat je wilt. Van zo diep komt het uit je ooghoeken
en uit je mondhoeken en uit je onderrug,
uit je buik. Je vingertoppen bewegen. Je brekende ogen.
Wil je dat altijd voor me blijven doen, die brekende ogen?
En die vingers.
Jij kijkt, leunend op je ellebogen, wijd open, glimlachend, blijf
zo kijken,
alsof je uit een pop (nat nog) een vlinder ziet kruipen.
Peter Verhelst
Uit Wij totale vlam, Prometheus, 2014.