Waarom schildert Michaël Borremans figuren vaak ruggelings? Waarom kijken zijn modellen haast altijd weg? Waarom focust hij zo graag op de rug en de nek, bij voorkeur van een vrouw? Wat doet op het werk Automat (I) het zwarte metalen plaatje op de arm? Welke functie heeft de donkere achtergrond? Is het roze ding op het schilderij een stuk krijt? Of toch een afgehakte vinger? En is het wel een vrouw? Of een pop?
Op deze en andere vragen geeft cultuurjournalist Eric Rinckhout een antwoord in het nieuwe boek Ontrafeld. Hij trakteert u op gedetailleerde uitleg bij 50 iconische werken uit de Westerse kunstgeschiedenis van de 17de eeuw tot nu. Zo ontrafelt hij werken van van Eyck, Rubens, de Keyser, Hopper, De Cordier, Kiefer en vele andere grote kunstenaars. Met veel oog voor detail én voor het geheel doet hij u anders kijken naar hun werk. Of bevestigt hij wat u zelf ook al opgemerkt had. Hij legt ook verbanden tussen verschillende schilders, zet werken die bij elkaar aanleunen in elkaars buurt, zelfs al zitten er vele eeuwen tussen. Zo is er een link tussen Pieter Bruegel en Luc Tuymans, tussen Marlene Dumas en Gustave Caillebotte, tussen Fred Bervoets en Louise Bourgeois.
Ter illustratie van zijn aanpak hierbij de verkenning van Automat (I), van Borremans. Meer van dat in het boek zelf, uitgegeven bij Borgerhoff & Lamberigts, en het uwe voor 29,95 euro.
[wzslider interval=”2500″ transition=”‘slide’”]
