Koen Broucke, die onlangs nog met kompanen Koen Peeters, Pascal Verbeken en Peter Holvoet-Hanssen naar Miavoye trok in de voetsporen van Paul van Ostaijen, komt alweer met een nieuw project. Met ‘Our travelling circus life’ bij Galerie Anouk Vilain zet hij zijn parcours als landschapsminnende schilder verder.
We krijgen echter geen afstandelijke afspiegeling van wat hij ziet, maar door middel van een slimme technische truc wordt de kijker het schilderij ingesleurd: hij stuurt personages op stap in het landschap – een beproefde methode die ook al de grote romantische schilder Caspar David Friedrich wist in te zetten. Wij worden zo de ‘wanderers’ die berg en dal monsteren, genieten, beleven en voelen mee. Wat een kille, objectieve ervaring zou kunnen zijn, wordt subjectief, en komt heviger binnen.
De tentoonstelling is een logboek van een aantal recente wandelingen van Broucke, onder meer naar de site van Waterloo, naar het huis van Vincent Van Gogh in de Borinage en naar diens ouderlijk huis in Zundert, en naar de ruïne van een 12e-eeuwse abdijtoren op een berg in Noord-Frankrijk. Tekenen als memo, schilderen om te grijpen en te begrijpen: zelden was landschapschilderkunst zo doorwrocht en persoonlijk als bij Broucke. Vaak doet hij dat in zijn bekende koloriet: gloedvol rood, roze en oranje, en vele nuances blauw vermengd met melancholisch paars.
Zijn werken zijn figuratief, zelfs haast anekdotisch, en toch kunnen ze voor wie dat wil gelezen worden als een abstract amalgaam van harmoniërende tinten en vlakken, opgetekend in een minutieus ritme. Hier spreekt de hand van iemand die het niet moet hebben van grote bewegingen, maar van fingerspitzengefühl. Voor een publiek dat weet hoe te kijken, en meer houdt van de subtiele diepte van Chopin, dan van de evidentere riedels van Mozart.
Koen Broucke, ‘Our travelling circus life’, tot 5 april in Anouk Vilain Art Gallery, Diepenbeek
zaterdag en zondag van 14-18h en op afspraak
[wzslider]
