Laika – Sofie Verdoodt
we zonden je de ruimte in
met een capsule vol vragen
beten er tanden op stuk, in je muil
zou je de hoop van de wereld dragen
we kropen als ziekten onder je leden
jeukten in je pels
je gehijg werd een echo van onszelf
afgelost in de atmosfeer
het lot gooide je op als een munt in het donker
je tolde Rusland voorbij en raakte ons tot hier
waar ook wij beefden in de vacht
van een geofferd dier
ruimtehond werd held
je keerde nooit weer
maar schudde beelden over ons uit
als eerste verhaarde je in een baan om de aarde
zit je de staart van een komeet achterna
kwispel je, ruitenwisser van de wolken
hoeveel woog alles nog aan boord
wanneer het regent kijk ik omhoog
misschien dwarrelt het antwoord
versnipperd naar beneden
heel in de verte heeft iemand vast je geblaf gehoord
—
Voortaan brengt ZNOR u af en toe wat poëzie,
om even te verpozen tussen de onophoudelijke stroom van lifestylenieuws.
Meer info over de bundel Doodwater van Sofie Verdoodt vindt u hier .
In samenwerking met Poëziecentrum.
