VII
een drempel over en je staat te warm gekleed
in een foto. je bent hier voor het laatst en voor het eerst
‘s winters geweest: je zag jezelf en het hele kroost
al aan de geverniste tafel, hoe het licht dan weer
door dit dan weer door dat raam langs jullie
ontspannen gezichten trok. en maar ginnegappen.
ruziënde achterbankgeluiden maakten de rit
zodanig hels dat je op je tenen loopt, vloekt
dat een lens een kamer bedrieglijk vergroot.
het maakt je niet uit hoe dun de muren zijn.
–
Voortaan brengt ZNOR u af en toe wat poëzie,
om even te verpozen tussen de onophoudelijke stroom van lifestylenieuws.
Dit gedicht van David Troch is het zevende uit de bundel Niets te verbergen/Alles te verbergen.
In samenwerking met Poëziecentrum.
