Schrijf me op de tijd met sporen
van rimmel. In een taal
die de zee met zich draagt. Zoals
getijden op de schouders
van illusie en van werkelijkheid
in dit millennium van heerlijk- en
vergetelheid. Het genot
ligt in de traagheid, onderlijnd
door het enjambement
van de nacht. Maar nu is er vuurwerk
in de verte. Met luide knallen
hangt plots het tijdsverloop
aan elkaar. Ik zet de ramen
van de metaforen open, en zie
het beeld van een indigovink
voor mij die de sterrenhemel
gebruikt om te navigeren
wanneer de lokroep van het zuiden
onherroepelijk blijkt.
Inge Braeckman
Uit de bundel Incantaties II van Inge Braeckman, Poëziecentrun 2013.
Voortaan brengt ZNOR u af en toe wat poëzie, om even te verpozen tussen de onophoudelijke stroom van lifestylenieuws.
In samenwerking met Poëziecentrum.
