Onze minister van mobiliteit heeft gelijk: als iedereen meer doet voor het milieu, zal het er beter mee gaan. Ja, dat is nogal wiedes. Maar we doen met zijn allen lang niet genoeg. En dan kunnen politici een groot verschil maken, een héél groot verschil.
Om eens wat anders te doen dan cijfers uit rapporten te citeren, waarop mevrouw Schauvliege dan met andere cijfers antwoordt, zal ik een voorbeeld geven, net meegemaakt. Het toont beter dan welk rapport ook hoe politieke beslissingen wel degelijk gedrag sturen. En hoe regeringen en ministers zélf een heel grote verantwoordelijkheid dragen.
De voorbije weken gingen we op zoek naar een wagen. Liefst zo klein en zo milieuvriendelijk mogelijk. Zo kwamen we bij een Fiatgarage terecht met wel twintig Fiat 500’s in stock. In allerlei uitvoeringen en kleuren, coupés en cabrio’s. Maar helaas telkens met dezelfde 1.2 69pk benzinemotor met 119 gram CO²-uitstoot. Terwijl ze desgewenst al jaren een véél milieuvriendelijkere 0.9 Twinair-motor met 85 pk in het wagentje stoppen, met een uitstoot van maar 92 CO². De ‘oude’ 1.2 motoren die nu massaal verkocht worden, stoten 29% méér CO² uit dan de milieuvriendelijkere Twinair-motoren waar Fiat zo trots op is. In 2011 wonnen ze er zelfs de Engine of the Year-award voor de beste nieuwe en groene motor mee.
Omdat we per se een milieuvriendelijke auto wilden, vroegen we de verkoper waarom er verdorie alleen maar verouderde motoren beschikbaar waren, en niet de properdere Twinairs. Zijn antwoord, dat alles zegt: “O, drie jaar geleden was er nog de ecobonus en toen verkochten we haast geen klassieke 1.2 motoren meer. Dankzij de subsidie was er geen prijsverschil meer met de iets duurdere Twinair. Dus koos iedereen de veel milieuvriendelijkere motor. Maar sinds de ecobonus is afgeschaft, wil niemand die nog en kopen de mensen weer massaal de nochtans vuilere 1.2 motor. Gewoon omdat de Twinair op het moment van aankoop zowat 1500 euro duurder is. En omdat de overheid de stimulans wegnam om er toch een te kopen.”
Conclusie: veel mensen liggen net nog wat meer wakker van hun portemonnee dan van het milieu. En precies daarom maken slimme subsidies of premies écht een verschil. En het wegvallen ervan ook. Zoals in dit geval: van bijna allemaal milieuvriendelijkere motoren naar haast geen enkele meer.
O ja mevrouw Schauvliege, voor u me vraagt wat ik zélf heb gedaan aan de CO²-uitstoot, en of ik tussen 1990 en 2020 ook aan -40% reductie zal geraken: ik heb het eens opgezocht. In 1990 reed ik met mijn auto elke dag van Gent naar Groot-Bijgaarden en terug, en die stootte 178 gram CO² uit. Nu verplaats ik me zoveel als mogelijk met de fiets, ik woon ondertussen veel dichter bij het werk. En als het niet anders kan: met een superkleine stadsauto, benzine, uitstoot 93 gram CO². Van 178 gram in 1990 naar 93 gram nu, dat is -47%. En het is nog geeneens 2020.
Enfin, wat ik wil zeggen: het is vooral een kwestie van écht willen, en het ook doén.
